Zatańczmy życie
jeszcze raz, od początku.
Zetrzyj niepewność w proch,
tylko razem pokonamy
kaskady przykrych zdarzeń.

Byłam wrzosem
deptanym przez okrutny los,
błądziłam w mroku.
Wiem, jak smakują
gorzkie łzy.

Nie powtarzaj,
że jutro będzie lepiej,
do innych przyszło
już wczoraj.

Mylisz mnie z wiosną,
moja jesień strąca
liście z drzew.

Zostawiłam zgiełk
na uboczu, wybrałam ciszę.
Nie będę czekać na cud,
doczekam zmroku
i odejdę.

Czarnulka1953
27. 08. 2014

zdjęcie z internetu