Przypomnijmy (za notatką Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej): „Dzieciństwo spędziła w przedwojennym Gorzowie, początkowo w mieszkaniu przy Placu Słonecznym nr 5, a od roku 1936 w domu przy ulicy Asnyka 1. Edukację szkolną rozpoczęła w szkole powszechnej dla dziewcząt – Mädchen-Volksschule przy Heinersdorfer Strasse 4, obecnie IV Liceum Ogólnokształcące przy ul. Kosynierów Gdyńskich, a następnie kontynuowała ją w szkole średniej – Städtisches Lyzeum, Böhmstrasse 29, obecnie Technikum Ekonomiczne przy ul. 30 Stycznia. W ostatnich dniach stycznia 1945 r. wraz z rodziną opuściła miasto, uciekając przed Armią Radziecką do Meklemburgii".
Pierwsze sukcesy międzynarodowe
"Po zdaniu matury w Bad Frankenhausen studiowała germanistykę w Jenie oraz w Lipsku. Po ukończeniu studiów w 1953 r. podjęła pracę w Związku Pisarzy NRD oraz została członkiem kolegium redakcyjnego miesięcznika „Neue Deutsche Literatur”. W latach 1959-1962 mieszkała w Halle, gdzie pracowała jako redaktor w „Mitteldeutscher Verlag”. Z tego okresu pochodzi książka „Moskauer Novelle” (1961), a dwa lata później, w 1963 r., powstała powieść „Podzielone niebo” („Der geteilte Himmel”). Przełom lat 60. i 70. to najważniejszy okres w twórczości Christy Wolf. Powstałe wówczas książki, m.in. „Rozmyślania nad Christą T.”, 1986 („Nachdenken über Christa T.”, 1968), „Kot Maksymilian”, 1976 („Unten den Linden. Drei unwahrscheinliche Geschichten”, 1974 r.), zapewniły jej miejsce w gronie wybitnych pisarzy NRD i przyniosły sukces na arenie międzynarodowej.
W lipcu 1971 r. Christa Wolf wraz z mężem, młodszym bratem i córką po raz pierwszy odwiedziła swoje rodzinne strony. W Gorzowie przebywała tylko 48 godzin, a refleksje z tej podróży stały się inspiracją do napisania autobiograficznej książki „Wzorce dzieciństwa” („Kindheitsmuster”, 1976, wyd. pol. 1981). Przełom lat 80. i 90. to czas rozrachunku z literaturą enerdowską i jej twórcami. Początkiem była polemika wokół osoby pisarki, szczególnie po wydaniu opowiadania „Was bleibt”, napisanego w 1979 r., a zmodyfikowanego w listopadzie 1989 r. Po zjednoczeniu Niemiec Christa Wolf przez kilka lat milczała. W tym okresie znalazła się w szpitalu, a pobyt tam zainspirował ją do napisania książki „Aż do trzewi” („Leibhaftig”, 2002, wyd. pol. 2006). Ważnym wydarzeniem dla pisarki było zaproszenie jej na spotkanie autorskie do urzędu kanclerskiego, gdzie wspólnie z Günterem Grassem 23 stycznia 2002 r. została przyjęta przez kanclerza Gerharda Schrödera. Kolejny raz pisarka odwiedziła Gorzów w ramach Polsko-Niemieckiego Statku Literackiego 19 września 1997 r., gdzie spotkała się z czytelnikami w Teatrze im. Juliusza Osterwy. Było to ostatnie spotkanie z miastem urodzenia. Zmarła w wieku 82 lat i pochowana została w Berlinie. W dniu pogrzebu w Berlińskiej Akademii Sztuk, z udziałem władz niemieckich, przedstawicieli świata polityki i kultury oraz władz Gorzowa, odbyła się uroczystość upamiętniająca jej postać. W lipcu 2015 r. na ścianie budynku przy Alejach 11 Listopada powstał mural poświęcony pisarce autorstwa Krzysztofa Matuszaka, Tomasza Sozańskiego i Magdaleny Brambor. W tym samym roku Towarzystwo Miłośników Gorzowa ufundowało rzeźbę – Ławeczkę Nelly dłuta Michała Bajsarowicza" - czytamy w notatce WiMBP w Gorzowie.
Cała nagroda dla Domu Dziecka
Pomnik przedstawia właśnie Nelly, czyli bohaterkę „Wzorców dzieciństwa”. Czyli w zasadzie… samą Christę sprzed lat. Odsłonięto go 29 października 2015 r., a symbolicznego przecięcia wstęgi dokonał Gerhard Wolf – wdowiec po pisarce. - Mogę spotkać Christę Wolf z czasów, kiedy się jeszcze nie znaliśmy i jest to dla mnie bardzo wzruszające. Znam bardzo wiele osób w Gorzowie i jesteśmy bardzo wzruszeni, że miasto w taki sposób zwraca się do swojej przeszłości. Jest to dla nas niesamowicie budujący moment - mówił wtedy Gerhard Wolf.
- Ta ławeczka z Nelly pojawiła się przede wszystkim dlatego, że Christa Wolf była największą niemiecką pisarką, w naszym przekonaniu, którą część swojej twórczości poświęciła Gorzowowi. Pisała o Gorzowie z wyczuciem, bardzo piękne „Wzorce dzieciństwa”. Najważniejsze jest to, że nie tylko się tutaj urodziła, nie tylko w wieku piętnastu lat musiała to miasto opuścić, choć tego nie chciała, ale wracała do Gorzowa wielokrotnie. Kiedy otrzymała w latach 90. ważną, polską nagrodę, razem z innym polskim pisarzem, Ryszardem Kapuścińskim, to całą tą nagrodę przeznaczyła na dom dziecka w Gorzowie. Ale to jest pomnik symboliczny, bo na ławce nie siedzi Christa Wolf, siedzi tu jej jakby alter ego. To jest Nelly, jej wzorzec z dzieciństwa. A więc ta ławeczka jest poświęcona nie tylko pisarce, ale również gorzowiance – mówi nam Jerzy Synowiec z Towarzystwa Miłośników Gorzowa.
Niedawno – bo 29 stycznia 2018 r., czyli w Dzień Pamięci i Pojednania – w gorzowskiej bibliotece miało miejsce otwarcie gabinetu Christy Wolf. Pomysłodawcami tego projektu był m.in. były szef gorzowskiej biblioteki Edward Jaworski oraz rodzina Christy Wolf. - To, że akurat w tym dniu otwierany gabinet Christy Wolf, jest wspaniałą sprawą. Nie wyobrażacie sobie nawet, jak bardzo cieszyłaby się z tego moja matka - mówiła podczas otwarcia gabinetu córka Christy Wolf, Tinka.
POLECAMY
Władysław Andryka będzie miał pomnik na Zawarciu
POLECAMY
Poznajcie Janusza. To najbardziej wyluzowany pomnik w Gorzowie
Danuta Stenka jest za stara do roli?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
