Było śmiesznie, momentami nawet bardzo. Jak tu się nie śmiać, kiedy dialogi błyskotliwe, riposty cięte, a mimika komiczna? Było poważnie, chwilami filozoficznie. Bo jak tu się śmiać, kiedy na naszych oczach wielcy okazują się maluczcy? Gdy jeden drugiemu złorzeczy, ale i zazdrości? Mistrzowie odwiecznie szarpią się z dylematem „być czy mieć?”, to my, życiowi czeladnicy, mamy się śmiać?
Było pięknie teatralnie, w oszczędnej scenografii milczenie znaczyło więcej niż słowotok. Nie tylko jednak dlatego Michał Anioł wygrał aktorski pojedynek z Krzysztofem Tuchalskim. Anioł wzniósł się po prostu na aktorskie wyżyny... Spektakl niczym elegencką kolację z wyczuciem przyprawił z drugiego planu Bartosz Bandura.
Do spotkania wielkich kompozytorów (i rodaków) w rzeczywistości nigdy nie doszło. Stworzona przez (też niemieckiego) muzykologa Paula Barza „Kolacja na cztery ręce” to od początku do końca teatralna fikcja. Nie zmienia to faktu, że my, widzowie, mogliśmy się - jak chciał Haendel - „nażreć” do syta.
Poszło nam tym łatwiej, że przez premierowy nadkomplet do stołu z Janem Sebastianem Bachem i Jerzym Fryderykiem Haendlem przysiedliśmy się niemal dosłownie.
Zobacz również: Magazyn Informacyjny Gazety Lubuskiej:
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
