Czy mieszkańcy chcą uczynić z Gorzowa skansen? |OPINIA

Gorzowianie gotują obiady w garnkach po swoich rodzicach, a ich pokoje zdobią zawieszone nad kanapą ślubne zdjęcia dziadków. Od kilku dni jestem o tym święcie przekonany. A w tym przekonaniu utwierdzają mnie głosy części mieszkańców, którym nie podoba się pomysł zburzenia Schodów Donikąd. O takim rozwiązaniu w rozmowie z nami mówił prezydent Jacek Wójcicki (czytaj: TUTAJ). Jest on za zburzeniem Schodów, bo te, które są, zwyczajnie się sypią, a ich naprawa mogłaby kosztować nawet z kilkanaście milionów złotych. Prezydent w miejscu Schodów widziałby jakiś komercyjny budynek, którego inwestor musiałby jednak zbudować nowe wejście do parku.

Gdy tylko o tym napisaliśmy, komentarzom z głosami sprzeciwu nie było końca. „Porażka roku!”, „To jakaś kpina!”, „Żenada”. To tylko kilka z nich, a i tak z grupy łagodniejszych.
Czytając wszystkie komentarze, nie mogłem wyjść z „podziwu”. Owszem, Schody Donikąd mają może i wartość sentymentalną, ale - na Zeusa! - to przecież jest szkaradztwo, za które powinniśmy się wstydzić. I nawet nie chodzi mi o to, że stopnie Schodów się sypią, ale o całą „myśl architektoniczną”. Rzeczywiście są w mieście osoby, którym Schody Donikąd się podobają?! Jeśli tak, chętnie przyjmę od któregoś z gorzowian korepetycje z estetyki. Dla mnie są po prostu brzydkie.

W ogóle gdy wsłuchuję się w wiele głosów sprzeciwu, to wydaje mi się, że część gorzowian chce zrobić z Gorzowa skansen.
Od prawie 20 miesięcy możemy jeździć nowoczesnymi tramwajami po wyremontowanej ul. Sikorskiego. Mamy też w końcu namiastkę centralnego placu w mieście, którego wielu z nas zazdrości innym miastom. Ja jednak wciąż czytam komentarze, że likwidacja drogi to był zły pomysł. Piszą to pewnie ci, którzy tęsknią za rozklekotanymi tramwajami.
A pamiętacie, co się działo po otwarciu katedry dla wiernych? Wielu gorzowianom, których w katedrze nigdy nie spotykam, zaczęło wyrażać głosy oburzenia, że w świątyni jest jaśniej, czyli... czyściej. Tęsknota do brudnych cegieł w katedrze była rok temu ogromna.
Teraz podobnie jest z Parkiem Róż. Owszem, pewnie ciężko jest znaleźć kogoś, kto do rewitalizacji nie miałby zastrzeżeń, cześć gorzowian sprowadza jednak swój sprzeciw przeciwko wykonawstwu do absurdu. Pamiętacie dużą plenerową parkową szachownicę? Przez lata nikt o nią nie zabiegał. Przez lata nikt nie dopominał się o odszukanie figur szachowych lub stworzenie nowych. Gdy jednak teraz szachownica została rozebrana, głos oburzenia jest niemały.

Obserwując te wszystkie protesty już nawet rozumiem, dlaczego Gorzów wciąż nie pozbył się z nazwy członu Wielkopolski. Po prostu mieszkańcy uważają, że ma być po staremu. I tyle.
Nie twierdzę, że w miejsce Schodów Donikąd powinien stanąć jakiś blok czy kamienica. Sam bym widział tam schody terenowe z cegły, a obok mnóstwo kwiatów. Ciężko mi jednak zgodzić się na to, byśmy te wszystkie zaniedbane szachownice czy dziurawe drogi zostawiali w mieście na wieki wieków amen. Jeśli tak lubimy garnki po rodzicach czy rozpadające się schody, poczekajmy parę lat i gdy inne podobne miasta będą nam „odjeżdżały”, zgłośmy Gorzów na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Wtedy na pewno będziemy zadowoleni.

Czytaj również:
Paleta połamała im nogi. Dramatyczny wypadek na Bermudach w podgorzowskim Wawrowie